Czcionka A- A+
Wersja
kontrastowa
Mapa
strony
Mapa strony
BiP

KULTURA


Na terenie gminy działalność kulturalną prowadzą Gminny Ośrodek Kultury, Gminna Biblioteka Publiczna oraz placówki oświatowe.

Wśród działających na niwie kultury organizacji pozarządowych wymienić należy: Stowarzyszenie Miłośników Wsi Ropa, Stowarzyszenie Pogranicza, Fundacja „Szlachetne Zdrowie”. Uzupełniają one ofertę działań realizowanych przez samorząd.

Najważniejsze elementy krajobrazu kulturowego gminy stanowią dworski park krajobrazowy w Ropie, cmentarze parafialne w Ropie i Łosiu, kościół w Ropie, drewniana cerkiew w Łosiu. Wykaz obiektów zabytkowych wpisanych do rejestru zabytków przedstawia poniższa tabela:

L.p.

Miejscowość

Obiekt

1

Ropa

Dwór, park

2

Ropa

drewniany kościół rzym.-kat. p.w. Św. Michała Archanioła z XVII wieku

3

Ropa

cmentarz wojenny z I wojny światowej w Ropie nr 72

4

Łosie

cmentarz wojenny z I wojny światowej w Łosiu nr 71

5

Łosie

cerkiew greckokatolicka p.w. Narodzenia N.M.P. z XIX wieku

Zespół dworski, składający się z dworu, oficyny, parku krajobrazowego stanowi aktualnie własność prywatną. W latach 70 i 80 XX wieku obiekty zostały zniszczeniu i dewastacji. Aktualnie przeprowadzany jest w nich remont mający na celu jego zagospodarowanie dla funkcji turystycznych pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Drewniany kościół rzym.-kat. p.w. Św. Michała Archanioła z XVII wieku stanowi własność Parafii Rzymsko-katolickiej w Ropie. Jest utrzymany w stanie dobrym, kościół, dzwonnica i ogrodzenie pozostają w stanie technicznym gwarantującym jego przetrwanie.

Cerkiew greckokatolicka p.w. Narodzenia N.M.P. z XIX wieku w Łosiu utrzymana jest w dobrym stanie technicznym, zachowana jest jej forma, konserwowane jest wyposażenie.

Cmentarze wojenne z I wojny światowej w Ropie nr 72 i w Łosiu nr 71 projektowane przez Hansa Mayra, położone są na cmentarzach parafialnych. Przeprowadzana jest okresowo ich konserwacja, obowiązuje ochrona ich kompozycji, elementów nagrobnych oraz centralnych krzyży.

Osoby historyczne związane z terenem gminy , zasłużone dla jej kultury

Antoni Hybel

W okresie międzywojennym mieszkał w Ropie artysta rzeźbiarz, wynalazca, który skonstruował m.in. „polskie skrzypce”, które odbiegają kształtem od wszystkich dotychczasowych. Dusza tego instrumentu jest automatyczna, skrzydlata, można ją dowolnie przesuwać.

Do dziś w Ropie można zobaczyć jego rzeźby znajdujące się w Kościele Parafialnym oraz w plenerze. W Muzeum Regionalnym w Gorlicach znajduje się kilkanaście rzeźb oraz zachowane w bardzo dobrym stanie skrzypce polskie z duszą skrzydlatą.

Wacław Potocki

Urodził się w Woli Łużańskiej w powiecie bieckim. Dziadek jego kupił w 1599 r. Łużnę, Wolę Łużańską oraz 6 wsi ruskich m.in. Klimkówkę i Łosie. Wacław Potocki był częstym gościem w Łosiu, tutaj powstało część jego utworów.

Z pobytem poety w Łosiu związana jest historia konfliktu z właścicielem Ropy, panem Tarłem.

„W 1647 roku nie wiadomo z jakiego powodu Tarłowie napadli na wieś Potockiego z hurmą ludzi, niszcząc zasiewy i łąki i narobili szkody na 250 korcy. Rozpoczął się przewlekły proces, którego końca nie mogąc się doczekać , krewki poeta , odpłacił pięknym za nadobne. Kiedy Felicjan Kochowski , dzierżawca Ropy wyjechał z wozami po siano, wtedy Wacław Potocki poddanych swoich włości Łosie, ilu ich było, tak sołtysów, kmieci, zagrodników i służbę, rozkazawszy uderzyć we dzwony przy cerkwi ruskiej w tejże wsi Łosie, poruszył i podburzył. Ci w wielką kupę się zbiwszy z fuzjami, dzidami, dobytymi mieczami, strzelbami, siekierami różnego gatunku na też wozy i robotników, siano wiozących, hurmą napadli. Wozy razem z końmi siłą i gwałtem odebrali do tejże wsi Łosie wraz z zaprzęgiem uprowadzili. Potocki na pokrycie szkód w poprzednim roku wyrządzonych siano zatrzymał, konie zaś z wozami, jak był zwyczaj, do urzędu do Biecza odesłał, stąd je poddani wsi Ropa na trzeci dzień odebrali, protestując jednak, że dwom koniom poddani wsi Łosie odjęli żelazne podkowy, a nadto, że ich konie morzono głodem przez całe dwa dni i dwie noce. Wypadek ten zaszedł w kilka miesięcy po ożenieniu się poety. Po ślubie osiadł z żoną Katarzyną z Raciborska Morsztynówną w Łosiu. ”